Bu So
n SevgilimBu son sevgilim.
Bu veda bu fasıl,
Çalan bu müzikte son,
Kucakla sevgilere çekilen süngülerin ucunda,
Namluların soğukluğunu hissetmek!
İşte sevgili bu mektubumda son,
Son olan her şey son,
Seninle doğan güneş,
Seninle batan yalnızlık,
Şiir kokan gecelerde;
Omzuna yaslanan başın çilesi de son,
Zamansız kalbimi okşayan keskin bıçakla,
Vurgun yapan sensizliğimde son,
Ayrılık kokusuna eklenen özlemlerin,
Vuslatla; uzak diyarlara firarı,
Kanatsız uçan sevgi dolu gönüllerde son,
Ahu zar-ı tutmuş güllerin gülmeleri,
Kenetlenmiş sevgilerin yeniden serzenişi de son,
Yalnızlık bestelerinin senin için çalması da son,
Keşkelerin birleşip sel gibi akması da son,
Keskin naraların yüreğimin soğuk duvarına çarpması,
Dağlar da son bir gayretle kardelenin açması,
Rüzgara karışan “seni seviyorum” sözcüklerinin alevlenmesi de son.
Her şey son bulacak,
Sevgiler, Aşklar, Tutkular.
Bir ben kalacağım,
Bir de solmayan sevdam.
Sen de son olacaksın,
Sonsuz olan “aşk” kalacak.
Kim bilir belki oda bir [son] bulacak